Wednesday 16 November 2011

Lastig


leven is het met ouders die graag anders doen en speciaal proberen te koken. Jente ondervindt het elke dag opnieuw. Niet alleen stellen we hem dagelijks bloot aan dat woeste Waals, hij moet ook nog eens vieze zaken eten. Gisteren was het weer prijs, Erinn had in Ons Viezzy Kookboek (oftewel 'veggie' ;-) tortilla met tofu gekozen. Jente probeerde te raden wat dat witte was : fetarella!

(op foto : Yorijn en Jente)

Dagelijks Brood



Het niet behoren tot een godsdienst heeft ook nog z'n voordelen (jawel! we missen misschien de rijstpap met de gouden lepeltjes, maar er zijn andere dingen om naar uit te kijken nietwaar). Namelijk het volgende voordeel : het verafgoden van eten, en meerbepaald, brood. Ik ben verliefd geworden op mijn eigen dagelijks brood en ik indoctrineerde eerst mijn brave echtgenoot en lieve kinderen (of horen de adjectieven omgekeerd?), en nadien probeerde ik het uit op mijn familie. Die zijn het moeilijkste, de familie van Hannes accepteert al jàren alles wat ik hen voorschotel, zonder morren (ze zouden eens moeten proberen!), mijn familie daarentegen haalt alles op voorhand neer, en dit ook al jàren. Mijn cakejes zijn te zwaar, mijn taarten niet zoet genoeg, mijn hamburgers te vegetarisch en mijn aperitiefjes bevatten te weinig alcohol. Maar deze keer lijkt het te lukken met mijn zuurdesembroodjes. Eske en Dieter proefden als eerste die met zonnebloempitten, verdict : te weinig zout. (erger nog: er zat zelfs géén zout in) Daarna probeerde ik een noten-rozijnenbrood (mét 1 theelepel zout!) bij mijn broer en daar viel het - oh yeah! - heel goed in de smaak. Ikke dus dolgelukkig en tevreden met deze bevestiging. Blijven volhouden is nu de boodschap, want er komt wel wat werk bij kijken, en dan spreek ik nog niet van de afwas...

Yes, I know, zot van brood, hoe kom je erbij? Geen idee, maar het maakt me wél vrolijk! Kijk maar eens naar deze foto's!


Thursday 10 November 2011

Katten en Fazanten

Wie thuis katten heeft, kent dit bekende fenomeen vast wel: de kat ziet je in de verte aankomen terwijl je naar de voordeur gaat, hij of zij komt spurtend en vol enthousiasme aangelopen, zó blij is-ie van je te zien én van het feit dat hij (of zij dus) straks lekker warm binnen op een zetel kan liggen. Hij botst bijna tegen de voordeur terwijl jij die opendoet, en dan begint het: het dralen. Het eerst nog even aan mijn voorpootje lekken. Het achteloos neervleien van mijn staart rond mijn gestroomlijnde lichaam. Het rondkijken en doen alsof het helemaal niet zo belangrijk is, laat staan noodzakelijk, om binnen te gaan en lekker in een zetel te gaan liggen. Ik stap binnen en roep nog even 'Vlekkie of Titus (al naargelang nietwaar), komt ge niet binnen dan?' En dan kijkt die kat zo van : 'Allé, omdat gij het vraagt!'

Fazanten daarentegen, zijn van een heel ander kaliber. Die hebben we niet in huis, maar af en toe wel in de tuin, ze durven wel eens het eten van de kippen komen pikken. (Lisa blijft steevast 'pik' zeggen i.p.v. 'kip' maar dit geheel terzijde). Fazanten lopen er hier overal rond in de buurt. En je ziet ze al van verre de straat oversteken, stokstijf lopend alsof er hun iemand op de hielen zit. Dan horen ze je auto aankomen en stoppen ze met lopen, ze blijven zelfs midden op de baan staan, tot je er helemaal bent. Dan pas stappen ze klauwtje voor klauwtje verder, en ze kijken je zo aan van : 'Jaag mij niet op hé, jagers zijn zó passé!'.

Kijk, katten, die doen het uit principe, vooral niet toegeven dat ze hun baasje liefhebben. Maar fazanten, die zijn gewoonweg dom. Of zit er toch iets meer achter?

Sunday 23 October 2011

weekendpapa

Fenna kneep er een weekend tussen uit, met broer, zus en moeder. Zat ik dus alleen opgescheept met de 3 kinderen. Vanavond zei ik voor het slapengaan tegen Lisa dat Fenna morgen terug thuis is. Een samenvatting van de daaropvolgende conversatie:

Lisa: Mama cadeautje voor Lisa?
Hannes: Zou het iets zijn om te eten?
L: Nee.
H: Iets om mee te spelen?
L: Nee.
H: Een snoepje?
L: Nee.
H: Een zoentje?
L: Ja.

Tuesday 11 October 2011

Van brood

word je rood.

Ik moet jullie iets verklappen. Op het gevaar af voor freak uitgescholden te worden. Ik heb vorige week rode-bietenbrood gemaakt. In de broodmachine. Maar het was niet mijn schuld, 't was de schuld van Vicky, in haar broodmachinereceptenboek heb ik dat recept gevonden en ik heb het dus maar eens gemaakt. 't Was een groot succes, tot bij de juffen van Jente die zeer nieuwsgierig kwamen vragen wat hij ('nu weer' zeiden ze er nét niet bij) aan het eten was. Hij wist het woord niet in het Frans, en zij herkenden het woord niet in het Nederlands, dus vroegen ze of hij kon zeggen of het zoet was. Dat kon hij ook niet (hey, hij was toen nog geen vijf hé) maar hij kon wel vermelden dat het 'voelde zoals de tong van een kat'. Daar moesten ze natuurlijk hartelijk om lachen en ze hebben het mij na school dan ook nog een paar keer herhaald, zijn juffen. Ik heb ze vol trots (toch wel) verteld dat ik er rode biet in geraspt had. Ze wisten niet goed waar en hoe kijken, maar ik heb ze er eentje beloofd, een rode-bietenbroodje. Ooit, als ik nog eens zin heb, en goesting enzo...

Oh ja, en rode biet in het Frans is ... Tine weet het vast wel! Inderdaad, betterave rouge.

Maar eigenlijk moet het échte geheim nog komen: soms maak ik een kikkererwtenbrood, stiekem, de kindjes weten van niets, want dat lusten ze niet (zie je wel, ze zijn perfect normaal!) Dat brood ziet niet rood, en het smaakt ook niet naar kikkererwten. Waarom maak je het dan, zul je vragen.

Wel, dat is een verhaal voor een andere keer...

Mondhoeken

Naar Beneden

Heb je dat ook? Je komt terug van je werk (jawel, ook ik werk af en toe!), je mondhoeken staan zonder welbepaalde reden naar beneden en dat blijft heel de avond zo. De kindjes praten tegen je over school en je antwoordt zonder veel goesting, zonder veel enthousiasme, en die mondhoeken blijven naar beneden. Je legt de jongste twee in bed, met wat gehuil en gefriemel hier en daar, je geeft nadien de oudste een nachtzoen en die profiteert ervan om nog vlug wat te zegggen: "Mama, je moet mijn sokken eens sorteren." Ik: "Jaja Erinn, morgen als ik tijd heb hé, ..." (alsof ik niets belangrijkers te doen heb!). Erinn: "Ja, want sommige sokken zijn helemaal alleen... " Wel wel wel, 't is toch niet waar zeker, daar gaan die mondhoeken dan toch de hoogte in en mijn oudste tovert een glimlach op mijn gezicht!
Dankjewel lieverd en tot morgen, zeg ik opgewekt.

Wednesday 5 October 2011

Foto's

Ik heb enkele maanden zonder inspiratie en zonder goesting gezeten, maar nu ben ik er weer en dit mede dankzij mijn vriendinnen en familie die maar bleven doorzagen om nog eens iets grappigs of interessants op onze blog te schrijven. Nu, voor het grappige moet je bij Hannes zijn, dat weet het kleinste kind (billenkletser!) en voor de serieuze en interessante dingen bij mij, dat weten mijn kinderen ook. Als ze me vragen: Mama, hoe wordt dat gemaakt? (cornflakes bijvoorbeeld, of de tekeningen op hun T-shirt) dan antwoord ik steevast: In de fabriek, door machines. Voilà, daar zijn we weer mooi van af! En als ze vragen hebben over bijtjes en beestjes (genre: waar slapen de spinnen?, is een rups een insect? etc )dan is het bekende antwoord: Vraag dat vanavond maar aan papa. In de hoop dat ze het tegen dan alweer vergeten zijn...

Maar ik wou het over foto's hebben, ik heb namelijk heel wat foto's van het net gehaald, zomaar eigenlijk, omdat ik plots een beetje inzit met privacy enzo. Maar voor jullie zijn ze natuurlijk nog steeds toegankelijk. Stuur me een mailtje en ik stuur je een link!

Tot gauw!

Voor Ann

en Alleman!

Wij doen het, Ann en ik, wij doen het zelfs graag, liefst twee keer per week, meestal slechts één keer, onze mannen en onze agenda willen niet altijd meewerken... Maar als het dus kan, dan doen wij het twee keer per week, met plezier en met Gustavo, onze Colombiaan. Hij zorgt ervoor dat we na een kwartiertje al helemaal nat zijn van het zweet, je voelt de zweetdruppels zo langs je bilspleet naar beneden glijden, en je ziet het bij Gustavo zelfs glijden... Mmmh, we doen het zó graag, alle standjes, ook de moeilijke, de onmogelijke, de belachelijke, de on-elegante. Ook al zijn we niet de enige liefhebbers, ook al hebben we concurrentie van alle mogelijke vrouwen: jong, oud, dik, dun, lenig of lomp.
Tja, ieder diertje zijn pleziertje, niet?

Wednesday 13 July 2011

voor Freya

Het leven zoals het is...



... is niet altijd het leven zoals het hoort
of zoals het moest zijn
of zoals we het droomden

Het leven is zoals het is
en deze éne seconde
zelfs perfect
in het kwadraat

Thursday 7 July 2011

Waar?

Waar is juni alweer gebleven?

juni 2011

Thursday 16 June 2011

Levensfilosofie

(van een ander natuurlijk, die van mij ben ik nog volop aan het uitzoeken ;-)

Extrait du «Petit Prince» de St-Exupery:

XXIII

Bonjour, dit le petit prince.

- Bonjour, dit le marchand. C’était un marchand de pilules perfectionnées qui apaisent la soif. On en avale une par semaine et l’on n’éprouve plus le besoin de boire.

- Pourquoi vends-tu ça ? dit le petit prince.

- C’est une grosse économie de temps, dit le marchand. Les experts ont fait des calculs. On épargne cinquante-trois minutes par semaine.

- Et que fait-on de ces cinquante-trois minutes ?

- On en fait ce que l’on veut…

« Moi, se dit le petit prince, si j’avais cinquante-trois minutes à dépenser, je marcherais tout doucement vers une fontaine… »

Monday 13 June 2011

Aaah...

bezoek weg, kindjes in bed, tijd voor een niet-alcoholvrij biertje!

Nog 'n gelukkige verjaardag, Erinn, supergrote meid zonder grote voortanden maar met oh zo grote verwachtingen!

Sunday 5 June 2011

voor Nele

Respect voor het Leven

...

Je zou het ze erin kunnen slaan
Gezocht : Verlicht Despoot mét Antwoorden

Je zou ze kunnen opleiden en voeden
Gezocht : Bewuste Onderwijzer mét Roeping

Je zou ervoor kunnen bidden
Gezocht : God (m/v mét Talent aub)

Je zou in het Goede kunnen geloven
zoals jij doet

Je zou er hevig over kunnen discussiëren
zoals wij doen

Maar wat zou het?
Ik weet immers niets.
Ik weet alleen dat ik van dit Leven hou
en van Jou.

Wednesday 1 June 2011

Dit

Is



Puur



Genieten

...

Wednesday 18 May 2011

Nieuw Leven

in de Waalse brouwerij!

Er zijn kuikentjes geboren, een stuk of 4, misschien al 5 ondertussen... En ze zijn zo schoon en zo snoezig en zo grappig!



Om dit te vieren, kregen we een mooi kado van Moeder Natuur:



De kindjes en juffen van Jentes schooltje kwamen op kraambezoek:




En ik maakte nog eens iets lekkers... Rarara, wat zit er in??? (nieuwe vraag van de week!)



De hoofdprijs van de vorige vraag van de week gaat naar Antoon, al was het maar omdat we zijn schrijfstijl zo appreciëren! Vlekkie had dus een gewone mug verorberd...

P.S. Neen neen, in mijn mooie broodpakketjes zitten er géén pasgeboren kuikentjes!!! (shame on you ;-)

Wednesday 11 May 2011

Vraag van de Week

Jente tegen Hannes, deze ochtend:

'Vlekkie heeft een kortpoot opgegeten!'

Wat bedoelt onze Vente hiermee?

Wednesday 4 May 2011

Friday 29 April 2011

Jente

't is lente!

En met het schone weer laten de buurmannen al eens hun blanke torso zien, waarop Erinn en Jente nogal geshockeerd reageren. Er passeert er zo eentje op een moto... Jente: 'Mama, kijk, een blote motor!'

Verder wordt er druk binnen-buiten gespeeld, er wordt al eens iets kwijtgespeeld of met onze voeten... Jente: 'Ik vind mijn stiften niet! Mijn stiften zijn verdwaald!'

In de lente rijzen de feestjes als paddestoelen uit de grond, van hot naar her, met de gps als constante. Alweer Jente: 'De stemming is bereikt!'

Die periode van 'ik ben vier en een lastig dier' heeft dus ook wel z'n schone kanten.
Lisa zit middenin 'ik ben twee en zeg nee' maar meestal zegt ze 'Tentel tout!' waarna ons lastig dier in krijsen uitbarst.
Erinn blijft onder dit alles lagettig kalm en maakt met plezier haar huiswerk alsof er verder niets belangrijks te doen valt, zoals eitjes rapen bij de kippen (dit wil Jente 10 keer per dag doen) of radijzen oogsten uit hun tuintje (dit kan op blauwe plekken uitlopen!) of mama meehelpen met het koken (voorlopig hebben we nog allemaal onze 10 vingers) of zalig schommelen en blote knieën beschrammen.

Kortom, we hebben allemaal genoten van het prachtige weer de voorbije week!

Fenna

Maartse buien en...

Aprilse kindjes

Tuesday 29 March 2011

Schoon...

Narcissus

Het is zo moeilijk om te houden
Van de dingen die je maakt -
Je kijkt vertederd naar een hand
Vol kaf en koren
En je bakt je brood verkeerd;
Je last met sleutelende ogen,
Met een hart vol werkzame ontroering
Twee linkerkanten aan mekaar.

Ja het is moeilijk, maar moeilijk
En mooi om jezelf aan te raken, vandaag
En ook definitief, het is moeilijk
En mooi om je terug te vinden morgen
In de dingen die je maakt.
Daar heeft men wel een dood voor over soms.

----------------------------------------
uit: 'Hart tegen hart', 1991.


Schrijver: Leonard Nolens

Tuesday 22 March 2011

Oh neen!

Gouden Gekkie

Mijn hart is als een oude man
in slaap gedommeld bij het vissen.

Mijn gedachten zijn een kabbelend beekje
in de frisse lentezon.

Mijn lichaam een bijna gouden steen
dichtbij en bijna echt.

Raap me op
en steek me in je broekzak.

Daar hoor ik thuis.



(Oh neen, Fenna schrijft weer gedichten...)
(Niet ongerust worden, trouwe fans, 't is maar éénmalig ;-)

Food for thought

The lifeboat

'Right,' said Roger, the self-appointed captain of the lifeboat. 'There are twelve of us on this vessel, which is great, because it can hold up to twenty. And we have plenty of rations to last until someone comes to get us, which won't be longer than twenty-four hours. So, I think that means we can safely allow ourselves an extra chocolate biscuit and a shot of rum each. Any objections?'
'Much as I'd doubtless enjoy the extra biscuit,' said Mr Mates, 'shouldn't our main priority right now be to get the boat over there and pick up the poor drowning woman who has been shouting at us for the last half hour?' A few people looked down into the hull of the boat, embarrassed, while others shook their heads in disbelief.
'I thought we had agreed,' said Roger. 'It's not our fault she's drowning, and if we pick her up, we won't be able to enjoy our extra rations. Why should we disrupt our cosy set-up here?' There were grunts of agreement.
'Because we could save her, and if we don't she'll die. Isn't that reason enough?'
'Life's a bitch,' replied Roger. 'If she dies, it's not because we killed her. Anyone for a digestive?'

Source: 'Lifeboat Earth' by Onora O'Neill, republished in 'World Hunger and Moral Obligation', edited by W.Aiken and H.La Follette


The lifeboat metaphor is pretty easy to translate. The boat is the affluent West and the drowning woman those dying of malnutrition and preventable disease in the developing world. And the attitude of the developed world is, on this view, as callous as Roger's. We have enough food and medicine for everyone, but we would rather enjoy luxuries and let others die than forfeit our 'extra biscuit' and save them. If the people on the lifeboat are grossly immoral, then so are we.

(...)

The UN has set a target for developed countries to give 0.7 per cent of their GDP to overseas aid. Few have met it. For the vast majority of people, to give even 1 per cent of their income to help the impoverished would have a negligible effect on their quality of life. The lifeboat analogy suggests that it is not so much that we would be good people if we did so, but that we are terribly wrong not to.


Julian Baggini, 'The pig that wants to be eaten and 99 other thought experiments'

Friday 18 March 2011

Kopergieterij

Knipoog eens in het donker.

Het lijkt misschien volstrekt belachelijk maar de oprechte intensiteit waarmee je in het donker iets aangaat zonder onmiddellijk naar de lichtschakelaar te hollen, verandert je tijdsgevoel compleet.

Alsof de duisternis een deken legt over de tijd.
Je de rust geeft om nog beter de waarde te beseffen van wàt je doet.

Sinds de uitvinding van de horloge lijken we soms geen tijd meer te hebben. Niet voor onszelf, laat staan voor een ander.

Struikelend over elkaar rennen we zo hard ons leven tegemoet dat we tussendoor noodgedwongen proberen de tijd tot stilstand te krijgen. Efkes.
Dobberend tussen hoop en heimwee.

En dan kronkelen we ons onder 'deskundig advies' in lotushoudingen voor de ideale onthaasting of kiezen we voor uren laveloos genot als antwoord op de "druk-druk-druk".

Maar we plukken zo graag de dag, dat we met z'n allen wel eens vergeten dat wij bij die bevoorrechte mensen horen die tenminste tijd hebben om te plukken.
Veel tijd.

Tijd die ons ook toelaat te kiezen van hoé we met elkaar verder willen.

Om ons los te rukken uit de achtergrondmuziek van algemene smaak.

Om wat minder te horen wat we begrijpen en wat meer te horen waar we niets van verstaan.

Om ons los te koppelen van elk verwachtingspatroon en onszelf de ruimte te geven om de wereld zo absurd, zo heftig, zo spannend of zo romantisch te maken zoals wij het zélf willen. Zonder ons te moeten verdedigen.

(...)

Maar ook de vinger durven leggen op wonden die de tijd niét heelt. Terwijl een goed gesprek dat misschien wél kan.
Echte aandacht.

(...)

Trots op wat we kunnen maar vooral nieuwsgierig naar wat we nog niet kunnen.
In bewondering voor wat nog niet bestaat.

Zelfs in het donker.
En als het licht dan uitgaat,
misschien even,
een knipoog.


Johan De Smet - Kopergieterij

Saturday 12 March 2011

Fuiven!


Wat doet een mens na een avondje fuiven in Gent met een bende gekke maar oh zo dierbare vrienden?
Juist, goed geraden, bergen grond verzetten!
We zijn nog niet klaar maar wel al heel fier!

Tuesday 8 March 2011

Lisa is twee!

Met mijn schoonfamilie hadden we het al gevierd, Lisa's verjaardag, maar voor mijn familie doe ik graag iets speciaals en mag er eens geld uitgegeven worden! We hebben een privé-zwembadje vlakbij afgehuurd en daar anderhalf uur geravot en gespetterd. Bonne en Bopa voorop natuurlijk! Daarna kwamen we met z'n allen hier in Houtaing, genieten van een snikheet huis en een heerlijke cake, weer eens door mij gefabriceerd en door de kindjes net niet verprutst bij het versieren... Enfin, je leest het, plezier alom, zeker toen iedereen weer huiswaarts keerde!

Allé, ga maar eens kijken naar de foto's als je mijn humor niet meer kan verdragen...

Verjaardag Lisa

Thursday 17 February 2011

Verjaardagen

We moesten er weer door en we hebben het overleefd: de verjaardagen van Hannes, Tine en Lut. Deze keer hebben we Lisa er ook maar bijgegooid, kwestie van zeker genoeg kadokes te kunnen geven.
Maar eerlijk is eerlijk, en jullie weten ondertussen dat ik goudeerlijk ben, 't was gezellig en plezant, rustig en kalm, lekker en interessant, verrassend en goed.
Hieronder enkele foto's, veel ervan zijn door Erinn genomen, dus staat zij er voor één keertje niet op.

Bedankt trouwens voor: het voorgerecht (Lut), de bessenstruiken en het nagerecht (Tine), de lasagne en zóveel meer (Hannes).

Verjaardagen

Aan tafel


Bij ons aan tafel worden de meest interessante onderwerpen aangesneden, en dat begint meestal met een vraag van Erinn. Kinderen kunnen de vreemdste vragen stellen, en wij moeten dan ons best doen om er juist op te antwoorden of om een nóg vreemder antwoord te geven zodat ze eventjes stil zijn en hun bord leegeten...
Gisteren ging het over Pippi Langkous. Erinn vertelde dat de moeder van Pippi in de lucht woont, omdat ze dood is. Jente keek een beetje raar, waarop Erinn het verduidelijkte: ah ja hé Jente, zoals de mama van Nemo, die is ook dood, opgegeten door een haai en Nemo woont alleen bij zijn papa. Jente: is de mama van Nemo dan ook in de lucht? Erinn: neen hé, in de haai...

Het grappigste was dan nog het feit dat ze het zó droog zei, net een professionele stand-up komiek!

Veel vragen gaan eigenlijk over de dood, over God of over Jezuske. Erinn weet nu dat wij niet geloven dat God 'bestaat', maar sinds ze haar vriendinnetjes verteld heeft dat Sinterklaas niet bestaat en sinds ik onder mijn voeten gekregen heb van die mama's, probeer ik Erinn op het hart te drukken van niet het woord 'bestaan' te gebruiken. Gewoon zeggen dat wij er niet in 'geloven', da's toch wat meer respectvol, denk ik.

Veel vragen gaan ook over het leven, en het begin van het leven. Het zaadje van de man en het eitje van de vrouw enzo. Jente weet nu dus ook dat wij allemaal uit 'eieren' komen. Mmh, 'k weet niet of hij daarmee zal scoren in de biologie-les op school...

Lisa stelt gelukkig nog geen existentiële vragen... Bij haar beperkt het zich tot: 'isda?' (wat is dat, voor hen die geen kindjes hebben...) en 'toen?' (wat ben je aan het doen). Eigenlijk toch nog om over na te denken... Wat is het leven en wat doen we ermee?

Sunday 13 February 2011

Het makkelijke brood

Zogezegd dus...
Je moet het inderdaad niet kneden, dat is al iets, en het smaakt overheerlijk, echt waar! Een beetje zuurdesem- en ciabatta-achtig, en dat met doodgewone droge gist. Maar zó ontzettend simpel vind ik het nu ook weer niet, je moet er toch rekening mee houden dat je een dag op voorhand aan je brood moet beginnen, en dan staat het daar zo'n beetje in de weg te staan, en je moet de oven en ovenschotel serieus voorverwarmen, en je moet een ovenschotel met deksel hebben. Allé, details natuurlijk, maar eerlijk is eerlijk, onze broodmachine blijft het gemakkelijkste van al, alle ingrediënten erin kieperen en na slechts 2 uur een deftig brood.
Iedereen zijn eigen goesting, en ik wissel vanaf nu een beetje af, leuk!

Thursday 3 February 2011

Tine, kijk !!!


Oh oh oh, Tineke, kijk nu toch eens, wat een prachtig, machtig, schoon broodje! Ik ben zó fier en zó content en zó supergelukkig, en dat allemaal dankzij jou, allé, dankzij jouw boek! 't Ziet er gewoon zo heerlijk uit, ik ben superbenieuwd naar de smaak, maar geef toe, dat kan toch niet misgaan hé?
Ik hou je op de hoogte!

Aan alle anderen: foto's doorsturen via mail lukt me niet, 't zal wel weer aan mij liggen, dus zet ik ze maar op de blog. Zo kunnen jullie ook in mijn vreugde delen! En voor hen die geïnteresseerd zijn om ook zo'n schoon broodje te maken:

"My bread, the revolutionary no-work, no-knead method" Jim Lahey, founder of the Sullivan Street Bakery.

Op het net moet er waarschijnlijk wel iets te vinden zijn...

Maar pas dus op, 'k heb het nog niet geproefd ;-)

Mmmh, da's voor binnen een uurtje...

Monday 31 January 2011

Londen

Enkele fotootjes van ons tripje naar Londen vorige week...

Londen


En een gedichtje, ik kan het niet laten...

Gedicht

En elke nieuwe stad
bloem die welkt
herfst vergeelt het blad

zijn alle steden zo
zijn zij alle zo
zo zijn alle

Overal
overal en nergens
overal is nergens
overal
dezelfde bonbons droef in glazen
parelt drank er is geen dorst
een liedje is overal van liefde en overspel
zijn alle steden zo
zijn zij alle zo

zo zijn zij alle.


Paul Van Ostaijen

Idyllisch



De vogels

Vanmorgen werd ik wakker
van de vogels.

En ik dacht: Waarvan werd ik wakker?
Van de vogels.

Van het licht ook, maar
meer van de vogels.

Het licht zacht zingend,
de vogels keihard.


Hans Andreus

Monday 10 January 2011

Bizcocho con yogur

Hieronder het recept van mijn alomgewaardeerde en supergezonde citroencakejes (Spaans recept):

3 glazen zelfrijzende bloem - 2 glazen (witte) suiker - 1 glas yoghurt - 1/2 glas (zonnebloem)olie - 3 eieren - geraspte schil van 1 citroen.

De rest wijst zichzelf uit, nietwaar?
Eieren kloppen met suiker.
Yoghurt, olie en citroenschil toevoegen, goed roeren.
Bloem deel voor deel toevoegen en telkens goed roeren.
In een grote cakevorm doen, of in kleine vormpjes om een soort van madeleinekes te krijgen.
Al naargelang je oven, tussen de 180 en 220 graden, en dus de tijd hieraan aanpassen, tussen de 15 en 25 minuten zou ik zo zeggen. Ze moeten geel zijn en sponsachtig aanvoelen.
Ik ben echt geen held hierin, de ene keer zijn ze veel beter gelukt dan de andere, en ik vergeet dan nadien weer hoe het komt. Soit, veel plezier ermee en laat het je vooral smaken!