Thursday 22 October 2009

magertjes

"Ik wou er weinig woorden over kwijt, at liever alle boterhammen op. Met pindakaas of choco, dat kon mij weinig schelen. Ik was niet veeleisend of achterbaks. Mijn bedoelingen waren edel, zo hield ik mijzelf voor. Ik was moegestreden, afgepeigerd en redelijk hongerig. Dorst had ik ook wel: ik dronk vijfendertig jeneverglaasjes water. Ik snakte naar een normaal glas, zo eentje van vijfentwintig centiliter, maar het mocht niet baten. Ze hadden enkel jeneverglazen. Ik vroeg mij af wie hier de levieten las, waar de schippers aan wal stonden en wie wachtte op Godot. Ik struikelde over mijn eigen twijfels. Ik zag aan de spiegel dat het nog lang kon duren. Ik smeekte noch bad."

Gekopieerd uit de blog van mijn broer, een tekstje zoals ik ze graag lees!
http://mooigeeltopje.blogspot.com/

Reacties

Aan Tom, Merel, Tine en Maarten: we hebben een reactie geschreven onder jullie geposte reacties.

Tuesday 20 October 2009

Twee huishoudens

Ja man, dat gaat hier goed vooruit! En ook weer niet, want er moet nog zóóó veel gebeuren voor we kunnen verhuizen... We blijven het positief bekijken natuurlijk, je kent ons!
Hannes zit elk weekend in Houtaing, vorig weekend waren Staf en Herman er ook, ze hebben met hun gedrietjes de hal betegeld.



Verder doet Hannes op z'n gemakje verder met de gyproc, af en toe met de hulp van een dierbare. Bedankt Maarten!

Geef toe, het ziet er toch al gezellig uit met die zon!!!



Ondertussen heb ik ook m'n werk hier in Eigenbrakel. Ook vorig weekend, toen heb ik de oude zwarte kast van mijn zus haar schoonfamilie buitengebonjourd met tafel en stoelen en al. Ttz. een vriend van mijn kuisvrouw (!) wou die wel hebben en is hem dus komen halen. Wij d'r lekker van af, maar oh wee, d'r zat toch wel een vochtplek verstopt achter de kast zeker! Benieuwd wat de huisbaas daar morgen van zal zeggen...

Monday 12 October 2009

3 jaar

is onze zoon Jente gisteren geworden...

Jente wordt 3!

Tuesday 6 October 2009

Haat-Liefde

Ik heb een haat-liefde-verhouding met de mens. Als ik een beetje tijd heb, zoals nu, dan kan ik daar heel filosofisch over doen. Want vorige week vrijdag was het weer zover. Een mooi moment, gevolgd door een minder mooi moment. Het zat namelijk zo: Ik ging naar de markt, stond aan te schuiven aan het groentenkraam, achter mij passeerde een oud koppel mét preutenlekkerke. En er passeerde ook nog een oudere dame die begon te babbelen tegen dat oud koppel (in het Waals, maar ik zal het maar opschrijven in het Vlaams, da's makkelijker voor mij...): Maar allé, da's lang geleden zeg. Bisou bisou Hoe gaat het er nog mee? En met je dochter? ... En met je schoonbroer? ... En met ...?
Enzovoort. De antwoorden van het koppel zal ik jullie besparen, ik ben het trouwens al vergeten.
Maar wat daalde er nu neder in mijn filosofisch gepeins? Vroeger, toen ik iets jonger was, vond ik dat zulke saaie gesprekken, ik draaide mijn ogen en vond die mensen verschrikkelijk. Hadden ze niets beters te doen? De wereld verbeteren, bijvoorbeeld? Maar nu besef ik dat dát het is waar het allemaal om draait: familie, vrienden, de mensen om je heen, de warmte van een babbel, het geluk van een wandelingske op de markt met je preutenlekkerke.
Met mijn mama-vriendinnen van op de school van Erinn en Jente gaat het immers ook op die manier: hoe gaat het nog met je oudste? Niet te veel huiswerk? En je jongste, reageert ze nog zo slecht op haar medicamenten? En wanneer moet je naar het ziekenhuis voor dat onderzoek?

...

Een beetje later die vrijdag, en nu komt het minder mooie gedeelte, zag ik toch wel onze overbuurvrouw, die nota bene goed bevriend is met haar linkerbuurvrouw, wat papiertjes, daar gegooid door passerende schoolkinderen, op de oprit van haar linkerburen gooien. Zo van: mijnen oprit is nu lekker proper en de buren hebben het toch niet gezien.
djeezes!

Help!

Help, Hannes needs somebody! Help, not just anybody! Help, he needs someone who can puzzle gyproc in our beautiful new-but-not-quite-finished home in Houtaing!
Anyone out there? HelloOOOooo?

50 euro

Je kent ons, wij zijn anti-commercieel, wij zijn rasechte consuminderaars, wij geven niet om materie en nog minder om geld. Zondag gingen we zelfs per trein naar mit en pit, familiebezoekje, je weet wel, in deze ongure tijden brengt dat hoop. We deden zelfs mee met het reuzendansje, de plaatselijke folklore steunend, niet door biertjes te drinken, maar door enthousiaste kindjes als dankbaar publiek voor de voeten van de reuzen te gooien. En die notenworp die daarna kwam, met die heerlijke walnoten, da's gewoon keiplezant, voor de ouderen én jongeren. Iets minder misschien voor die peuter op wiens bolleke een harde noot terecht kwam. Maar wat waren we allen fier toen we zagen dat er tussen onze lekkere nootjes ook een prijsbriefje zat! Een prijs van dan nog wel 50 euro! Oma en Jente fier ermee zwaaiend, en alle omstaanders fluisterend " 't zijn vremden ...". Maar neen, Moerzekenaars, wij zijn helemaal geen vreemden, Jente is de achterkleinzoon van Werner, Wernèèr, of hoe spreken jullie dat uit... En de 50 euro werd mooi verdeeld tussen de aanwezige (achter)kleinkinderen. Erinn en Jente hun spaarpot is elk weer 10 euro rijker. En de plaatselijke middenstand is 50 euro armer. Zo gaat dat, in deze ongure tijden...

p.s. foto's van de dansende reuzen vind je elders op deze blog, ik denk zo'n twee jaar geleden.