Thursday 22 April 2010

Ons tuintje

stelt nog niet veel voor, maar in het diepst van Hannes zijn gedachten kan hij er de hele familie mee bevoorraden...
Vorig weekend hebben we nog eens met z'n allen wat kruiwagens grond versleept van die twee hoge bergen naar waar onze moestuin moet komen. Hannes zet er dan aardappelen, aardperen, radijsjes, look en sjalotjes in. De rabarber begint ook al boven het gras uit te komen en onze wondermooie kruidentuin heeft veel in petto. En plezant dat dat is! Dingen met je handen in de grond stoppen en vol verwachting, hoop en emoties uitkijken naar het oogsten. (klink ik nu als Tine in Seizoenen?) De kinderen genieten d'r ook van, alledrie op hun eigen manier (zie foto's). Erinn helpt papa graag met de aarde in de kruiwagen te scheppen, Jente helpt papa graag met het patatten planten, Lisa helpt papa graag door zo vlug als ze kan, als hij even niet kijkt, naar het midden van de pas gladgestreken moestuin te kruipen en daar met de nog te planten patatjes te spelen.
De kriekenboom heeft mooie bloesems en alle bessenstruikjes lijken ons al te verleiden. Als ik denk aan die grote aalbessenstruiken in Boekhoute bij ons thuis vroeger, begin ik al te watertanden...
En al die lekkere receptjes die in onze kast liggen te wachten: aalbessenschuimtaart, stekelbesconfituurtaart, frambozenlikeur, ...
Vorig weekend hebben we ook nog eens iets met brandnetel geprobeerd: ik had al eens soep gemaakt (en tot mijn grote verwondering smaakte die identiek als wat ik me meen te herinneren van mijn moeder! ikke content!) maar nu wou ik iets anders, en na wat zoeken op het net vond ik een leuk receptje voor brandnetelsoufflé. 't Was meer puree-achtig, maar de kindjes (en zeker Lisa) vonden het zeer geslaagd. Ze hadden natuurlijk meegeholpen met het plukken, dat scheelt!

Zo zie je maar, alles is hier zo nieuw en fris en jong en vol nieuwigheden. En we zijn niet van plan om ons goed humeur te laten bederven door hen die vinden dat we een trakteurke moeten kopen om ons gazonneke te kunnen beginnen afrijden, of door die verdoemde muizen die er al met onze aardperen vandoor zijn!

April 2010

April

Uit alle hoeken van ons mooie landje krijg ik commentaar dat het zo lang geleden is dat er nog eens iets nieuws stond op onze blog. Ja, sorry hé, maar Het Leven moet geleefd worden en ik heb nog maar sporadisch zin om iets te posten. Schrijven wil ik wel doen, en in mijn hoofd doe ik dat veel, maar het komt er nooit van om dat dan op te schrijven.
Soit, hier ben ik weer eens, uit het verre Houtaing, van tussen onze droge aardkluiten, met wat nieuws over ons gezinnetje, ons huisje en ons tuintje alwaar de kleine fruitboompjes dapper bloesemen.
Eerst een update over onze kinderen.
Erinn heeft twee onderste tanden die loszitten, als er eentje uitvalt dan mag ze die onder haar hoofdkussen leggen. Hier komt namelijk 'la petite souris' een centje brengen in ruil voor de tand.
Jente blijft koppig zijn goesting doen (en nu denken jullie allemaal in koor: 't is nen échten laget!), en hij blijft met goesting eten. Deze avond wou hij nog twee extra balletjes nadat z'n bord leeg was. Waarop ik: Je mag er nog eentje. Waarop hij: Maar ik heb nog twee keer honger!
Lisa begint stilletjes aan een peutertje te worden: ze reageert op dieren en herhaalt onze geluidjes die die dieren zouden moeten maken (een koe die boe zegt, een hond die waf zegt, een kip die toktok zegt???). Ze begint ook meer en meer aan één handje te lopen en als we even niet kijken, kruipt ze onverschrokken onze gevaarlijke trap omhoog.
Hannes is weer aan het oefenen voor de 20 km van Brussel, beetje bij beetje verovert hij de Houtaingse wandelroutes al zwetend en puffend, maar hij komt toch steeds weer terug thuis!
Fenna (ik dus) houdt zich wat minder bezig met de blog en wat meer met het huishouden. Ze heeft nu ook weer de geneugten van het alleen zijn ontdekt, sinds Lisa van de borst is. Ze gaat al eens alleen op reis, ze probeert regelmatig een lange wandeling te maken en ze geniet ervan om eens alleen uit te gaan. En die Hannes kan daar allemaal tegen!