Een sociaal leven

We zitten hopeloos achter, ik weet het. En wij die vol goede moed gestart waren en elke week iets gingen schrijven... Soit... Vorige week naar een verjaardagsfeestje van een oud-collega uit Evergem geweest, in Assenede. We konden er dus naar toe met de fiets (van mijn ouders) en dat was superheerlijk! Zóóó lang geleden dat ik nog eens 's avonds en 's nachts gefietst had en het deed zo'n deugd dat ik me zaterdag maar een gekocht heb. Nu kan ik Erinn met de fietskar op school gaan halen, en dat scheelt toch rap een 45-tal minuten! 't Is druk geweest op de school van Erinn, la Petite Ecole dans la Prairie. Vrijdag werden de grootouders uitgenodigd voor een koffie en een pannenkoekje, de kindjes zongen van 'Bonpapa et Bonnemaman' en iedereen superfier natuurlijk. Zaterdagavond konden we dan inschrijven voor een souper om geld in 't laatje te brengen voor de turnlessen. Daar gingen we graag naartoe, want Xavier de turnleraar is Erinns favoriet! Oma en Opa vergezelden ons en 't werd een aangename, warme avond. De kindjes kregen allemaal een 'Oscar', die van Erinn werd 'la plus souriante'. Zondag kwam Myrthe met Maarten en Nele op bezoek, we maakten nog eens nen fameuzen tajine en gingen even wandelen op de rommelmarkt in de buurt, waar we weer eens stomme kadokes kochten voor onze kindjes. Uren speelplezier, daar doen we het voor, nietwaar? Myrthe was alleszins zeer tevreden met haar buggy'tje en baby'tje, schattig! Zo'n ukje dat met moeite zelf kan lopen, een buggy duwend en bezorgd kijken of alles nog goed is met poppemie.

Verder hebben we wasmagneten gekocht en we zijn er zeer tevreden over: geld- en energiebesparend, wat wil een mens nog meer. Ze wassen zelfs de poepluiers van Jente schoon, dus dat zit wel snor. Allen kopen die handel!

Jente krijgt nu elke dag een fruit- en/of groentepapje, de ene dag lukt al beter dan de andere... Afbouwen zit er nog niet echt in, vrees ik. Het liefst eet hij stukjes groente uit het vuistje, à la Gil Rapley.