Af en toe mag ik ook eens een kijkje gaan nemen in ons passief huis, 's avonds laat, als kindjes en borsthangende baby in bedje liggen en Hannes nog een artikel ofzo voor zijn werk wil lezen. Dan neem ik een Waals vriendinnetje mee, een thermos thee en een doos met koekjes en ik vertrek, een 50-tal minuutjes in de auto en dan begint het genieten, het dromen, het plannen... Het is gewoon heerlijk om in je eigenste stukje grond toe te komen, om door je eigen onkruid te stappen, om van je eigen frambozen te snoepen... En dan ons huis... Man man, dat zal wat worden! Voor ons toch, 't is echt ons droomhuisje, klein maar dapper rijst het uit de Waalse grond. Aan de voorkant geen ramen, maar aan de achterkant lijkt het wel een serre... En binnen zal alles functioneel zijn, aangepast aan ons gezinnetje, met drie kleine slaapkamertjes, een grote badkamer met instapdouche, een open keuken en living en overal waar je kijkt groen en natuur! Wat een verschil met onze woning van nu, en van indertijd in Spanje...
We hebben al heel wat afgezien op dat vlak! Maar 't is toch bijna zover, ik kan niet wachten. Ik probeer mezelf wat in te tomen, want anders wordt het hier ondraaglijk.
De vensters zitten erin, zie foto. Wil je in 't echt eens komen kijken? Geen probleem, laat het ons weten en we vinden nog wel een werkje uit om ons mee te helpen!
3 comments:
Fenna, je weet niet wat afzien is tot je een jaar in een caravan geslapen hebt, met twee volwassenen én een peuter :-)
Ben dus mijn naam vergeten bij vorige commentaar, sorry! Groetjes, Ann
da's inderdaad zot hé: je hoogsteigen stukje grond met huis erop, 't is van niemand anders, jij doet ermee wat je helemaal zelf wil. nu nog een kwarteeuw afbetalen en ze kunnen je niets meer maken! (tenzij ze de hele boel onteigenen voor de aanleg van een tgv of zo)
Post a Comment