Ik moet nog eens een verslagje schrijven over het fameuze CMV-virus...
Ik heb dus CMV opgelopen in het eerste trimester van de zwangerschap. De vroedvrouw beweerde dat dat niet zo erg was: de moederkoek is dan heel stevig en laat normaal niets door. De gynaecoloog was niet zo positief en liet ons een hele lijst zien met problemen die zich kunnen voordoen bij de baby. Hij was ook voor een vruchtwaterpunctie, maar dat wilden wij in geen geval: ten eerste zijn daar ook risico's aan verbonden en ten tweede, wat konden we doen als we zagen dat de baby ook CMV had gehad? Ik was al aan de helft van de zwangerschap toen we het wisten, en abortus was voor ons sowieso geen optie. Via de echo's konden we de evolutie van de baby goed volgen en alles leek normaal, geen te klein hoofdje, normale bewegingen etc.
Na de geboorte moest er zo vlug mogelijk een urinestaal naar het labo om getest te worden en de uitslag was jammer genoeg positief: Lisa heeft ook CMV opgelopen. Het probleem is eigenlijk dat we nu niet goed weten wat dat precies inhoudt. We zijn van plan om eens te gaan praten met een 'specialist', maar voorlopig hebben we nog geen tijd gehad. Lisa heeft al 1 test ondergaan, een EEG (hersenechografie) en ook daar was alles normaal. De volgende testen zijn voor het oor en oog. De pediater beweert dat we haar regelmatig moeten laten testen tot haar 2 à 3 jaar.
We weten het allemaal niet zo goed, maar we hebben veel vertrouwen omdat we ook zien dat Lisa een heel normale baby is: de Apgar-score was goed, de reflexen zijn normaal en thuis lijkt ze niet anders dan onze andere twee spruiten, behalve dat ze iets rustiger is.
Veel wanhopen doen we dus niet, alleen is het niet leuk om constant met zo'n vrees te leven, en zeker de dag van de test zelf, dan denk je toch weer even aan al die dingen die mis kunnen lopen... Maar natuurlijk kan er altijd vanalles mislopen, ook met de andere twee. Mocht ik geloven in een god, dan kon ik het aan hem/haar overlaten, maar aangezien dat niet het geval is, moet ik ergens anders het vertrouwen vandaan halen, en dat doen we dan ook maar. 't Is allemaal het einde van de wereld niet en er zijn zaken die veel erger zijn dan dit. Relativeren en optimistisch blijven.
Hieronder vind je nog wat foto's, van het gezin, het bezoek en Lisa natuurlijk.
 |
| eerste maand Lisa |
3 comments:
wow
1 maand al
zot, dat gaat echt rap
maar desondanks dat zwaard van damocles, blijf er van genieten! de zon is al aan jullie kant! en tis zooon schoontje en zooon braveken. vorig weekend was ik al vergeten dat ze erbij was
groetjes
een trippelende tante en een nibbelende nonkel
tja, al die tests... misschien één per jaar of zo. 'k denk dat je zelf wel goed genoeg kan inschatten of er iets 'mis' is.
@tine: 't is geen zooontje, maar een dochtertje hé!
Ik hoop dat de uitslagen op jullie testen goed mogen zijn... Veel succes!
Merel
Post a Comment