Het leven zoals het is...

met Erinn...

Kerstdag, iets na 7 uur 's morgens: "Mamaaa, Papaaa, ik moet pipi doen!" Erinn zet haar keeltje open en Hannes springt uit bed. Samen in de badkamer, het is al een heel klein beetje licht, papa doet het licht aan, waarop Erinn: "Het licht moet toch niet aan hé papa, dat is toch verspulling?"
Nog even bij ons in bed, ze blijft redelijk stil tot Jente begint te kraaien, dat is ook voor haar het teken om eventuele luie buurkinderen wakker te zingen, roepen, stampen en hollen. Papa en mama proberen nog even in te dommelen, nog even te genieten van elkaars warmte, maar lang houden de kinderen het niet uit in of rond ons bed. Hup hup, naar beneden, gaan eten, gaan spelen, gaan ruziemaken. Soms zet Erinn al van de eerste minuut beneden de muziek aan, de laatste tijd bijna steeds de Franse kerstmuziek, met Jingle Bells in het Frans, best wel grappig. Ze zingt dan uit volle borst mee, de Franse woorden komen er haspelend uit, af en toe herkennen we toch al iets. Jente vindt zo'n voorstelling natuurlijk prachtig en wiebelt soms wel eens mee op de maat van de muziek. De hele verdere voormiddag is Erinn meestal druk bezig met kleuren, knippen en plakken. Vanmorgen maakte ze een 'boek' voor Dries en Tine en ze wil dan ook hun namen opschrijven. Ik schrijf het op een apart blad en zij tekent het dan over in haar boekje. 't Is zelfs leesbaar, dat kind is een genie!
Betty en Dolly zijn nog steeds haar geliefkoosde alter-ego's, en die komen te pas en te onpas aan bod tijdens eens of andere onheldere uitleg.
Uitleggen kan ze goed, ze doet haar mama of papa na natuurlijk. Dan gebruikt ze eens moeilijke woorden die een klein foutje bevatten, typisch Samson, maar zo spreken die kinderen dus echt!

Neen, het leven is één en al feest met Erinn in de buurt, oordopjes kunnen af en toe wel handig zijn, maar gelukkig kregen we die van Opa.