April

Uit alle hoeken van ons mooie landje krijg ik commentaar dat het zo lang geleden is dat er nog eens iets nieuws stond op onze blog. Ja, sorry hé, maar Het Leven moet geleefd worden en ik heb nog maar sporadisch zin om iets te posten. Schrijven wil ik wel doen, en in mijn hoofd doe ik dat veel, maar het komt er nooit van om dat dan op te schrijven.
Soit, hier ben ik weer eens, uit het verre Houtaing, van tussen onze droge aardkluiten, met wat nieuws over ons gezinnetje, ons huisje en ons tuintje alwaar de kleine fruitboompjes dapper bloesemen.
Eerst een update over onze kinderen.
Erinn heeft twee onderste tanden die loszitten, als er eentje uitvalt dan mag ze die onder haar hoofdkussen leggen. Hier komt namelijk 'la petite souris' een centje brengen in ruil voor de tand.
Jente blijft koppig zijn goesting doen (en nu denken jullie allemaal in koor: 't is nen échten laget!), en hij blijft met goesting eten. Deze avond wou hij nog twee extra balletjes nadat z'n bord leeg was. Waarop ik: Je mag er nog eentje. Waarop hij: Maar ik heb nog twee keer honger!
Lisa begint stilletjes aan een peutertje te worden: ze reageert op dieren en herhaalt onze geluidjes die die dieren zouden moeten maken (een koe die boe zegt, een hond die waf zegt, een kip die toktok zegt???). Ze begint ook meer en meer aan één handje te lopen en als we even niet kijken, kruipt ze onverschrokken onze gevaarlijke trap omhoog.
Hannes is weer aan het oefenen voor de 20 km van Brussel, beetje bij beetje verovert hij de Houtaingse wandelroutes al zwetend en puffend, maar hij komt toch steeds weer terug thuis!
Fenna (ik dus) houdt zich wat minder bezig met de blog en wat meer met het huishouden. Ze heeft nu ook weer de geneugten van het alleen zijn ontdekt, sinds Lisa van de borst is. Ze gaat al eens alleen op reis, ze probeert regelmatig een lange wandeling te maken en ze geniet ervan om eens alleen uit te gaan. En die Hannes kan daar allemaal tegen!