Je kent ons, wij zijn anti-commercieel, wij zijn rasechte consuminderaars, wij geven niet om materie en nog minder om geld. Zondag gingen we zelfs per trein naar mit en pit, familiebezoekje, je weet wel, in deze ongure tijden brengt dat hoop. We deden zelfs mee met het reuzendansje, de plaatselijke folklore steunend, niet door biertjes te drinken, maar door enthousiaste kindjes als dankbaar publiek voor de voeten van de reuzen te gooien. En die notenworp die daarna kwam, met die heerlijke walnoten, da's gewoon keiplezant, voor de ouderen én jongeren. Iets minder misschien voor die peuter op wiens bolleke een harde noot terecht kwam. Maar wat waren we allen fier toen we zagen dat er tussen onze lekkere nootjes ook een prijsbriefje zat! Een prijs van dan nog wel 50 euro! Oma en Jente fier ermee zwaaiend, en alle omstaanders fluisterend " 't zijn vremden ...". Maar neen, Moerzekenaars, wij zijn helemaal geen vreemden, Jente is de achterkleinzoon van Werner, Wernèèr, of hoe spreken jullie dat uit... En de 50 euro werd mooi verdeeld tussen de aanwezige (achter)kleinkinderen. Erinn en Jente hun spaarpot is elk weer 10 euro rijker. En de plaatselijke middenstand is 50 euro armer. Zo gaat dat, in deze ongure tijden...
p.s. foto's van de dansende reuzen vind je elders op deze blog, ik denk zo'n twee jaar geleden.
No comments:
Post a Comment