Stavelot

Een driedaagse trip naar Stavelot, om de geur van de lente in de Ardennen op te snuiven, om te stappen, om te rusten, om wat tijd te hebben voor elkaar, om te genieten dus.
Niet alles werd werkelijkheid, vrijdag viel het nog mee met die befaamde lente, maar zaterdag regende het dat het goot en zondag sneeuwde het, tot groot jolijt van onze meid. Elke dag een wandeling proberen maken, en echt waar, heel eerlijk, Erinn kan er wat van. Ze doet het graag, babbelt honderduit, wil spelletjes spelen, maar wandelt ondertussen ook goed door. Ze is geïnteresseerd in alles wat leeft, beweegt, springt, bloeit en loeit, maar ook kerken, mariabeeldjes en naar de pijltjes van de wandeling zoeken kunnen haar interesse wekken.
Jente ondergaat de wandelingen in de draagzak, meestal zonder problemen. Erinn zong toen ze dezelfde leeftijd had, maar dat is bij onze kerel dus niet het geval, hij kijkt wat rond, slaapt misschien wat, maar liefst van al sabbelt hij op iets ondefinieerbaars.
Op vakantie gaan met kinderen is niet vanzelfsprekend en al helemaal niet zoals vroeger, wij met z'n tweetjes weetjewel... Gelukkig zijn we nu echt geroutineerde ouders aan het worden (`t mag ook wel na bijna vier jaar). De taken zijn niet verdeeld, maar telkens er één van ons twee met het huishouden bezig is, is de andere bij de kinderen. Erinn kan je wel alleen laten, maar Jente moet je toch in de gaten houden. Gelukkig hadden we een huisje met een televisie, en dat is gewoon superdeluxe! Hannes maakte het zondags ontbijt klaar (croissantjes en chocoladekoeken uit de oven), ik probeerde te joggen (in de Ardennen blijft het bij 'proberen', ik kan niet zeggen dat ik vlugger ging dan wandelsnelheid ...), en de kindjes zaten gebiologeerd voor de buis naar de 'Kleine Einsteins' te kijken. Gruwelijk programma vind ik dat, maar Erinn doet braaf mee met de kleine opdrachtjes... Jente hangt (letterlijk) te kijken naar gelijk wat op tv en is rap afgeleid. Als er eten op tafel verschijnt is hij met niets anders meer te troosten dan boefen boefen boefen. Zijn eerste Franse woordje is dan ook 'core' (encore).
We hebben thuis geen tv, dus hoef ik me ook niet schuldig te voelen als ze naar onnozelheden zitten te kijken.
Allé, 't was plezant en zeker hopelijk snel voor herhaling vatbaar.