Pit is 80

Pit is 80 geworden en we hebben het geweten! 't Was een typisch Lagettenfeest, met oude wijn en veel te veel eten, met veel familie die in alle eer en geweten Hannes en Dries door elkaar blijven halen, maar die wel mijn naam onthouden. Tiens, dat vind ik nu eens vreemd...
Een typisch Belgisch feest met, jawel, veel te veel eten, gebabbel en gepraat en speechen en deftige achtergrondmuziek, een gezellig klein zaaltje waar niet te dansen viel. Niemand die dat wou hoor, maar allé, 't zou toch mogelijk moeten zijn. In andere landen wordt er namelijk gedanst op feesten, of worden er spelletjes gespeeld, of wordt er muziek gespeeld als de muzikanten geen stijve nek hebben of wordt er zeven dagen gevierd of worden er scheve moppen getapt (die ene van Pit niet meegerekend).
Bij ons niet, en ik moet eerlijk zeggen, ik vond het een superkeineigtof feest! Toch jammer dat er geen plaats was om te dansen, niet dat ik dat wou, maar allé...
Slechts één iets viel tegen, en 't was nu eens niet de paling want die serveerden ze niet. Neen, 't waren de nagerechten. Ik had nochtans zorgvuldig plaats gehouden in mijn binnenste, geen brood gegeten bij de soep, geen puree bij het voorgerecht, zelfs het volledige hoofdgerecht overgeslagen... 5 Porties van die heerlijke ijstaart van Pit kun je ook niet echt vulling noemen. Neen, al mijn zintuigen stonden gefixeerd op het nagerechtenbuffet. 't Beloofde ook veel goeds: nagerechtenbuffet door de kleinkinderen, dat is nog nooit misgegaan. Awel, nu wel. Vind ik persoonlijk. Mijn bananentaart, om daar maar mee te beginnen, was gruwelijk mislukt, wat Erinn en Jente niet belette een groot stuk naar binnen te werken (goed opgevoed of wat?). Neen, ze was erbarmelijk, ik hoop dat de varkens in Zomergem geen digestie gekregen hebben...
Dat was dus het ergste, mijn eigen zorgvuldig bereide taart. Maar Hannes zijn citroenricottataart was te zuur, zijn wafeltjes te hard, en in Dries zijn chocoladetaart zaten vieze rozeblaadjes, en zijn koekjes waren niet doorbakken. De potjes prut van Tine leken op prut, de appeltaart van Marijn leek zó uit een kookboek weggelopen, daar ben ik dus niet aangeweest, uit principe. De lopende smurries van Maai waren te lopend, de rijstpap van Riet was te zoet en te geel. Wat was er nog? Of heb ik iedereen al geërgerd?
Maar allé, de truffels waren als altijd overheerlijk en ook de kokosrotsjes vond ik zeer geslaagd.
't Leukste was eigenlijk dat Jente en Erinn oververmoeid waren, niet wilden slapen en zich toch flink gehouden hebben. Lang geleden dat we nog eens kunnen blijven plakken hebben op een feest!
Beste Pit, ik kijk al uit naar uw 81e verjaardagsfeest! Ge gaat dat toch vieren met ons allen, hé?

p.s. de foto's komen binnenkort.
Anderen die foto's hebben van het feest, stuur ons een link door!